در این جلسه به مناسبت ایام محرم، بحث خود به خود به مراسم عاشورایی و نوع عزاداری هایی که در کوچه و خیابان های کشور در جریان دارد کشیده شد و به برسی اهداف عزاداری پرداخته شد.
حاج آقا واحدی: تلاش هایی که برای تحریف در اسلام صورت گرفت، موضوعی است که باید مورد بررسی قرار گیرد تا مراقب تلاش هایی که هم اینک نیز صورت می گیرد باشیم. بعد از رحلت پیامبر روایات و احادیث جعلی فراوانی ساخته شد که بتوانند روح واقعی دین اسلام را وارونه کنند تادر نهایت به تقویت پایه های خلافت و تضعیف ولایت و امامت و اهداف پیامبر بینجامد.
این می شود که در واقعه ی غدیر خم یک صدهزار نفر حضور داشتند اما در فاصله ی چند ماه بعد از وفات پیامبر، در تشییع جنازه ی حضرت صدیقه طاهره .س. فقط 7 یا 9 نفر حضور داشتند.
وظیفه ی شیعه است که بداند چرا چه اتفاقی افتاد در فاصله واقعه ی غدیرخم و رحلت پیامبر اکرم تا شهادت حضرت زهرا س ارزشهای دینی، این قدر سریعً به ضدارزش تبدیل شد. چرا اشرافی گری و دنیا طلبی به جای ارزش های معنوی که پیامبر بنا نهاده بود، رواج یافت. چرا تطمیع و تهدید حاکمان روی مردم اثر می گذاشت و آنها درپی خوشی و زندگی خود بودند نه حق..
در حدیثی که مربوط به موضوع نخلستان های مدینه می شود نقل می کنند که پیامبر گفت : من به امور دین شما آگاهم و به امور دنیایتان آگاهی ندارم.. این امور را خودتان تصمیم بگیرید.
از این حدیث جعلی چنین استفاده می شود که درست است آن حضرت در غدیر، علی را به عنوان امام انتخاب کرد اما چون خودشان گفتند که من به امور دنیایتان آگاهی ندارم پس می توان در مورد خلافت، که یک امر دنیایی است اشکالی وجود ندارد که خودمان دور هم بنشینیم و ابوبکر را انتخاب کنیم.
خداوند در قرآن به صراحت، دو حربه ی بنی اسرائیل را در مبارزه و مخالفت با ادیان حق الهی ذکر می کند:
اول: بقتلهم الانبیاء بغیر الحق.. کشتن پیامبران
و دوم: تحرف کلام خدا
در بررسی روایات دینی یک باب داریم به نام الاسرائیلیات. یعنی اینکه روایات جعلی که توسط بنی اسرائیل ساخته شده و در درج احادیث اسلامی قرار گرفت، امری نیست که بتوان به راحتی از آن گذشت.
معاویه بعد از چهل سال از وفات پیامبر، سنتی را پایه ریزی کرد که لعنت فرستادن بر امیرالمومنین (معاذالله) ثواب شناخته شد طوری که تا صدسال یکی از اصول خطبه های جمعه لعن بر امیرالمومنین بود.
امام حسین علیه السلام فرمودند: من برای اصلاح دین جدم قیام کردم.
یعنی آن حضرت می دید که همین رفتارها و احادیث جعلی و حاکمیت گروهی منفعت طلب می رفت که اصل دین را دچار تحریف و دگرگونی قرار دهد. برای همین نتوانست بی تفاوت بنشیند.
حالا چطور است که خود امام حسین برای مبارزه با تحریف قیام کند و حتی خونش ریخته شود و خاندانش اسیر شوند اما مجالس عاشورایی که به پاسداشت شهادت آنحضرت تشکلیل می شود خود دچار انحراف شود؟ بنابراین باید مراقب بود که مجالس ذکر مصیبت ائمه، به افراط و تفریط کشیده نشود.
به انحراف کشیده شدن مجالس عزاداری هم از نظر شکل، هم از نظر محتوی و ادبیات موضوعی است که مورد توجه دشمنان قرار دارد. درست است که شرکت در مجالس امام حسین و گریه کردن بر مظلومیت آنحضرت ثواب دارد، اما این به عنوان یک مقدمه برای شرکت در مجالس وعظ و آموزش دینی است نه اینکه فقط گریه کنیم و دلمان برای امام حسین بسوزد اما ندانیم و نفهمیم که برای چه شهید شدند و قیام ایشان برای چه هدفی بود؟
تعبیر امام راحل که "خون امام حسین اسلام را بیمه کرد" برای همین است که راه امام حسین و هدف او تبیین شود؛ اخلاق و احکام و آموزه های دینی در مراسم ها ترویج می شود و باعث می شود که اسلام ناب و تشیع علوی پایدار بماند.
ثواب اشک برای امام حسین برای ایجاد انگیزه در شیعه است نه هدف نهایی.
یکی از برادران: اینکه کسی در عزای حسین شرکت کند و گناه بکند یا شرکت کند و نمازش قضا شود که فایده ندارد. این درست نیست و این عزاداری هیچ ارزشی ندارد.
حاج آقا واحدی: نه.. اینطور هم نباید قضاوت کرد. باید این مجالس ما را به سوی امام حسین بکشد و مرام و مکتب او را در وجود ما زنده کند. من به افراد و نیت ها و عملکردشان کاری ندارم چه اینکه حتی گناهکاران هم باید شرکت کنند اما باید شرکتشان تنها به مصیبت و اشک منحصر نشود و باید این عزاداری ها تاثیر در زندگی شان داشته باشد.
آقای شیرعلی : این جلسات برای این است که حتی اگر شده یک نفر زندگی اش هدایت شود؛ یکی حتی با خوردن یک ظرف غذای نذری تغییر می کند و چه بسا از رهگذر این یک نفر چند نفر دیگر هدایت شوند.
آقای کمالی: چرا ما نسبت به مردم در قضاوت هستیم؟ ما اصلی به نام تغافل داریم ...
فرق ما آدمها این است که ما همه چاه آبیم که سنگی روی آن است حالا بعضی سنگی بزرگ و بعضی کلوخ و سنگریزه.. آنکه شقی تر است سنگش درشت تر است و به سختی کنار می رود. هدایت یعنی اینکه این سنگ ها از روی چاه افراد کنار برود و آب زلال از آن بجوشد. علامه جعفری می فرمایند: یزید یک کوه سخت روی چاه وجودش است.
آدمها بد نیستند بلکه خطاکارند. خطا کرده اما محیط او را هدایت نکرده است و مرتکب خطای دوم شده برای پوشش آن خطای دیگری و ...ما بیاییم انسانها را مثل یک چاه ببینیم.
امام حسین علیه السلام با شهادتشان خواستند ما را هدایت کنند. ثمره ی حرکتشان این بود که خونشان از بالا بریزد روی چاههای وجود ما و ما را هدایت کند.
حاج آقای واحدی: در عزاداری امام حسین ع همه باید حضور داشته باشند . ما قضاوت نمی کنیم در مورد افراد و کسی را هم که حتی می دانیم گناه می کند در مراسم عاشورایی و محرم نمی توانیم طرد کنیم. شاید با یک جرقه هدایت شدند؛ چون بحث هدایت گاهی به یک جرقه است.
اینکه خداوند با آنها چه می کند؛ به ما ربطی ندارد. ممکن است خداوند تاوان فسق و فجور و گناهش را بدهد و در عین حال ثواب شرکت در مراسم عزاداری و گریه برای امام حسین ع را هم بدهد.
ما حرفمان این است که عزاداری برای امام باید به سیر کردن در مسیر او بینجامد. وقتی که عزاداری های ما فارغ از بررسی دین، آموزش دین، احکام و اخلاق اسلامی باشد هرچند ثواب دارد اما هدف نهایی از برپایی عزاداری محقق نشده است. امام تعبیر زیبایی در مدینه دارد : فاتحه ی اسلامی که حاکمش یزید است را باید خواند. و بعد از اینکه خصوصیات ناپسند یزید را که با اسلام منافات دارد بر می شمرد ادامه می دهد: مثل من هرگز با مثل یزید بیعت نمی کند.
یعنی در طول تاریخ مثل امام با مثل یزید بیعت نمی کند. خب این یک خط اساسی است و یک راهنمایی است برای طول تاریخ.. یعنی در این مجالس باید اینها را یاد بگیریم و گرنه اگر در عزاداری ها شرکت کنیم و با یزیدیان بسازیم که نتوانستیم به هدف بزرگداشت قیام حسین علیه السلام دست پیدا کنیم.